W Człowieczeństwie występuje cztery rodzaje wiary i jeden rodzaj niewiary:
1. Wiara naturalna każdego człowieka, czyli ta pochodząca z natury stworzenia materii, a w niej, z niej, Człowieka. To jest wiara najgłębiej zakodowana w każdym z nas, najmniej skonkretyzowana, taka która odnajduje się w najdalszych zakamarkach świadomości człowieka, która tam jest od zawsze. Wiąże się ona z wewnętrznym przekonaniem o jakichś mocach, siłach, potęgach dobra i zła, które były są i będą, a których działania i odziaływań wprost nie odczuwa się, choć bywa że się ich lęka, lub też, ma się przekonanie o ich czuwaniu nad człowiekiem. To jakby nieskonkretyzowany Bóg, Bogowie.
2. Wiara pochodząca z przekazu własnych wstępnych.
To jest wiara nabyta podczas życia, od najmłodszych lat, w postaci religii. Do takich wiar należą wiary np. ludzkie , buddyzm i islamizm, żydowskie judaizm i chrześcijaństwo; wiary współczesnych dzikich plemion Amazonii, a należała wiara Indian amerykańskich oraz wiara starożytnych Greków i Rzymian także, z współczesności wiara np. Germanów, Słowian, przed poddaniem się chrześcijaństwu i przyjęciem katolicyzmu.
3. Wiara narzucona przez obcych, poprzednim pokoleniom ludzkim, lub ludziom w danym pokoleniu.
Do takich należy np. katolicyzm. Katolicyzm to wiara narzucona przez chrześcijaństwo najpierw Cesarzowi Rzymu, potem Rzymowi (stolicy), następnie Cesarstwu Rzymskiemu. Tak doszło do utworzenia przez chrześcijan w Cesarstwie Rzymskim, z Cesarstwa Rzymskiego, zrębów Kościoła Katolickiego w obrębie basenu Morza Śródziemnego. Następnie, potęgę Rzymu chrześcijanie wykorzystali do tworzenia KK na terytorium opanowanego Cesarstwa i w strefie jego wpływów.
Czas, budowania katolicyzmu, powiększania obszaru i umacnianiania wpływów chrześcijaństwa, nazywa się, Średniowiecze. O Średniowieczu nauczano w historii, jako o ciemnym, mrocznym, okresie zacofania. To był okres likwidacji starożytnej kultury ludzkiej w postaci kultury Rzymskiej i Greckiej, jednocześnie, okres ekspansji kulturowej, terytorialnej, ekonomicznej, religijnej chrześcijaństwa który wsławił się Świętą Inkwizycją, czyli organizacją w chrześcijaństwie służącą do likwidowania fizycznego niewiernych, wątpiących, sprzeciwiających się chrześcijaństwu. To był też czas likwidacji niechrześcijańskich przybytków kultury, a także zamiany ich na chrześcijańskie. Chrześcijaństwo do poszerzania swych wpływów i niszczenia poprzedzającej je cywilizacji wykorzystywało "zwerbowanych" katolików. W ten, między innymi, sposób, chrześcijanie stworzyli w tamtym czasie, na miejscu Cesarstwa Rzymskiego, potęgę światową opartą na ich wierze, w której samogrającym, samounicestwiającym się mechanizmem, byli i są, niechrześcijanie, katolicy.
Przyjęcie narzuconej wiary było równoznaczne z przymusem wyrzeczenia się własnej wiary i wiary przodków, usunięcia z swego życia własnej religii, własnych tradycji części własnej kultury. Taka przymusowa, często perswazją oręża powodowana zmiana wiary ludzi z własnej na narzuconą, w nomenklaturze chrześcijańskiej, nazywa się, „nawróceniem niewiernych”. Ludzie, ludzkie narody posiadające własną, przedchrześcijańską wiarę, która była wiarą ich protoplastów, przodków, dziadków i ojców, nazywani byli i są, przez chrześcijan oraz „nawróconych” katolików, poganami.
Poganie, to ludzie którzy byli i są „poganiani” przez chrześcijan i współwyznających chrześcijańską wiarę ludzi - katolików, do porzucenia własnej wiary, wiary swych przodków, swej narodowej wiary i przyjęcie wiary obcej, chrześcijańskiej, co jest równoznaczne z staniem się katolikiem.
Katolik, to taki człowiek, który często pod przymusem, za własną przyjął obcą, chrześcijańską wiarę i przez to stał się zwolennikiem obcej kultury, obcego wyznania, przekonania, religii, obrzędu, niż był dotąd, niż byli jego protoplaści, przodkowie.
4. Wiara rzeczywista każdego człowieka, narodu, wynikająca z powiązania, połączenia w nim, różnych fragmentów, układów w/w wiar.
Przykładem takiego typu wiary wynikłej z połączenia różnego rodzaju wiar była np. wiara kościoła narodowo – Katolickiego Anglikańskiego, gdzie Anglicy, mimo narzucenia im katolicyzmu przez chrześcijan i katolików, nie poddali mu się tak mocno, bezkrytycznie, jak np. Hiszpanie, Irlandczycy, Polacy, tylko w takiej części, która pozwalała im zachować niezależność, tym samym autonomię.
5. Ateizm. To niewiara, czyli odrzucenie wiar pochodzących z przekazu przodków oraz współczesnych, także (lub), narzuconej, ale, z pozostałością wiary pochodzącej z natury. Tej odrzucić się nie da. Stąd, ateiści drążą tematy związane z wiarą, gdyż wiara pochodząca z natury, którą w sobie posiadają, nie daje im spokoju. Wielu z nich, z czasem, powodowani wiarą naturalną, przyjmuje argumenty którejś z pozostałych wiar (p. 1- 3), najczęściej swoich przodków i staje się jej gorliwymi wyznawcami.
Nie jest chyba dla nikogo tajemnicą, że zmuszenie, skłonienie, „nawrócenie” człowieka, narodu, nacji na obcą, nieswoją wiarę, to jest odcięcie tego Człowieka, Narodu, Nacji od swego dziedzictwa kulturowego, dziedzictwa swoich przodków, pozbawienie go korzeni, czyli całego dorobku, wartości, w sferze świadomości od początków jego pochodzenia, co w odniesieniu do Człowieka, sięga czasów stworzenia materii. To strasznie głęboka inwazja i strasznie mocna ingerencja w organizm człowieczy, narodowy, nacjalny.
Odcięcie od korzeni pozbawia człowieka , naród, nację, tradycji, kultury, religii własnej czyli, w sumie, busoli, opoki, podstawy, wartości którymi się kierował(a) w dotychczasowym byciu, życiu, dążeniu do rozwoju, ku przyszłości, ku swemu dobru. Przeinaczonym na obcą wiarę, pozbawionym korzeni w postaci ciągłości przekonań, religii, kultury i tradycji przodków człowiekiem, narodem, niezwykle łatwo jest manipulować, narzucić własne tradycje, własną kulturę, własny światopogląd, własną historię jako przewodnią.
Narzucenie własnej wiary daje poczucie wyższości i przewagę narzucającemu nad tymi, którym swą wiarę udało się narzucić, skłonić, zmusić, przekonać do niej. Poczucie wyższości i przewaga pozwalają wykorzystywać przyjmujących obcą wiarę, dowodzić nimi kreując odpowiednio ich wierzenia, wykorzystywać narzuconą im wiarę przeciwko ich własnej kulturze, własnej nacji, własnemu narodowi, własnej rodzinie, a nawet samym, sobie.
Przy pomocy własnych, lub wyselekcjonowanych i odpowiednio ukształtowanych "nabytych" kapłanów narzucający wiarę stymulując nią odpowiednio , może prowadzić nację, naród czy osobnika, któremu wiarę narzucił do utraty własnej tożsamości, popadania w zależność, niewolę, zaniku poprzez samoograniczenia rozrodczości, obniżenia poczucia własnej wartości, ukierunkowania jako większej wartości na obcych zamiast siebie, swoich bliskich i własny naród, poddanie totalnej inwigilacji(spowiedź), ukierunkowywanie agresywne przeciw innowiercom, sąsiadom, itp. itd.. To jest kierunek "do piekieł" czyli unicestwienia za pomocą wiary. I to się dzieje, np. z katolikami we współczesnym świecie.
Narody, ojczyzny, państwa katolickie, są w ciągłym kryzysie, obumierają, roztapiają się w jednorodnej, jednonarodowej, chrześcijańskiej strukturze judeochrześcijańskiej cywilizacji dążącej do opanowania świata i stworzenia swego globalnego, jednego, ogólnoświatowego super rządu.
Ta cywilizacja poprzez swą wiarę chrześcijańską zastępuje ludziom systematycznie, od wieków, ich, ludzką, wielonarodową cywilizację.
Katolicy, po wielu pokoleniach trwania na ich terytoriach obcej narzuconej im wiary są już po stracie dorobku materialnego (zamienionego na papierowe pieniądze, a następnie plastikowe karty czipowe), utracie tożsamości, w trakcie tracenia wolności, krok przed unicestwieniem, wyniknięciem całkowitym z tego świata na terytorium judeochrześcijańskiej cywilizacji.
Mimo to, katolicy wciąż bardzo wesoło, z radością obchodzą największe chrześcijańskie święta Wielkanocy.
Wesołych Świąt, katolicy! Wesołych świat.
N. Rz, Notka 134
